Zwieńczeniem, trwających od marca br., jubileuszowych spotkań sentymentalnych ze wspominkami, oglądaniem fotografii i filmów była sobotnia (15 września br.) 350. premiera Teatru - sztuka Michała Bałuckiego „Klub Kawalerów”. Reżyserem jubileuszowego spektaklu i zarazem odtwórcą jednej z ról był Janusz Michalik, w pozostałe postaci komedii Bałuckiego wcielili się: Dorota Kaczmarczyk, Julia Kaczmarczyk, Barbara Klimczak, Monika Ślepiak, Mieczysław Filipczyk, Stanisław Choczewski, Marcin Król, scenografię przygotował Jacek Michalik, a kostiumy Izabela Wiatrak.
Po występie sceną zawładnęli składający gratulacje i życzenia goście. W imieniu samorządu województwa wystąpili: radna Marta Mordarska i członek Zarządu Jacek Krupa.
- Czuję się zaszczycony i szczęśliwy, że mogę uczestniczyć w świętowaniu 90-rocznicy powstania Teatru Robotniczego i uhonorować najwspanialszych artystów i ludzi, którzy przysłużyli się temu teatrowi. To dzięki nim powstał i wspaniale służy kulturze sądeckiej i małopolskiej – mówił członek Zarządu Jacek Krupa, wręczając Medal Województwa i okolicznościową grafikę, dedykowaną przez Zarząd Województwa Małopolskiego, na ręce dyrektor Miejskiego Ośrodka Kultury Marty Jakubowskiej.
Przedstawiciel samorządu regionalnego przekazał również artystom teatru wyróżnienia Marszałka Województwa (wśród uhonorowanych znaleźli się: Sławomir Bodziony Mieczysław Filipczyk Franciszek Palka), a radna województwa Marta Mordarska odczytała list gratulacyjny przewodniczącego Sejmiku Województwa Małopolskiego.
Amatorski Teatr Robotniczy został założony przez nowosądeckich kolejarzy we wrześniu 1922 roku. Pierwsza premiera - sztuka Michała Bałuckiego „Gęsi i gąski" w reżyserii Stefana Bodzonia - wystawiona została już 25 października. W kolejnych latach Teatr wystawiał nową sztukę co miesiąc. Do wybuchu II wojny światowej odbyły się 132 premiery i około 400 przedstawień. Repertuar był bardzo różnorodny: od spektakli plebejskich po dramaty muzyczne, operetki i wodewile. W tamtym czasie, Teatrze gościnnie występował Leon Wyrwicz (grając dzielnego wojaka Szwejka), autorem scenografii był głównie artysta malarz Czesław Lenczowski. Po wyzwoleniu - już w grudniu 1945 roku - pierwszą premierą był „Ordynans w zalotach" w reżyserii Heleny Palczewskiej. Na początku lat 50-tych Teatr zaczął grać również przedstawienia dla dzieci; pierwszą premierą dla najmłodszej widowni były „Nowe szaty króla" wg J. Ch. Andersena. W 1957 roku Teatr Robotniczy przyjął imię Bolesława Barbackiego - artysty malarza, reżysera, scenografa i aktora, współtwórcy przedwojennego Towarzystwa Dramatycznego w Nowym Sączu. Aktorzy Teatru oraz zespoły MOK występują przy okazji ważniejszych wydarzeń kulturalnych, społecznych czy historycznych. Uczestniczyli m.in. w widowiskach plenerowych „Noc św. Justa" na 700-lecie miasta i w spektaklu Romana Kołakowskiego „Sigilla Civitatis Nova Sandecensis" na 720-lecie. Najczęściej granymi spektaklami były: „Śluby Dębnickie" Konstantego Krumłowskiego, „Krowoderskie zuchy" Stefana Turskiego i „Zemsta" Aleksandra Fredry. „Siódma” wersja „Zemsty" w 1992 roku, przygotowana przez Andrzeja Horoszkiewicza, została wystawiona w Teatrze na Wodzie w warszawskich Łazienkach i pokazała ją TVP 1.
75 - lecie Teatru było inspiracją do zorganizowania po raz pierwszy Jesiennego Festiwalu Teatralnego, który obecnie po 15-tu edycjach jest jedną z najpopularniejszych tego typu imprez w Polsce, prezentujących spektakle najlepszych polskich scen z udziałem czołówki polskich artystów. Teatr Robotniczy współpracuje też z zawodowymi scenami oraz reżyserami. Swoje spektakle wystawiał dzięki temu m.in. w Teatrze „Kamienica" w Warszawie, Sztokholmie i w Turynie („Tryptyk Rzymski Jana Pawła II w języku esperanto).
