Lista Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO została powołana do życia w 1972 r. Zgodnie z nazwą, jej ideą jest ochrona najcenniejszych zabytków i regionów świata, ważnych nie tylko z punktu widzenia historycznego, ale też kulturowego czy przyrodniczego.
Znalezienie się w prestiżowym wykazie, jakim stała się Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO, nie jest łatwe. Nominowane obiekty muszą spełniać szereg kryteriów, a o ich wpisaniu do rejestru decyduje specjalny komitet.
Warunkiem koniecznym, choć niewystarczającym, jest wyjątkowa i uniwersalna wartość zgłaszanego miejsca oraz jego autentyczność. Oprócz dóbr natury i kultury od 1992 r. wyróżnia się też dziedzictwo kulturowo-przyrodnicze, zwane krajobrazem kulturowym, stanowiące wyraz współzależności między człowiekiem a jego naturalnym otoczeniem. W Polsce przykładem takiego miejsca jest zespół architektoniczno-parkowy w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Obecnie na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO znajdują się 1052 miejsca i obiekty (814 wpisanych jako dziedzictwo kulturowe, 203 jako dziedzictwo naturalne i 35 - kulturowo-przyrodnicze), pochodzących ze 165 państw.
W Polsce do dziedzictwa UNESCO zaliczono 28 dóbr. 14 z nich znajduje się na terenie województwa małopolskiego (dane na 6.02.2017).
O niezwykłej randze małopolskiego dziedzictwa kulturowego świadczy różnorodność obiektów Światowego Dziedzictwa UNESCO na terenie województwa. Należą do nich: krakowskie Stare Miasto, niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, Kopalnia Soli w Wieliczce, Zamek Żupny w Wieliczce, Kopalnia Soli w Bochni, zespół architektoniczno-parkowy w Kalwarii Zebrzydowskiej, cztery drewniane kościółki: w Dębnie, Sękowej, Binarowej i Lipnicy Murowanej oraz cztery drewniane cerkwie: w Brunarach Wyżnych, Kwiatoniu, Owczarach i Powroźniku.