Porobnica włochaka Porobnica włochatka jest jednym z dziewięciu gatunków porobnic występujących w Polsce i należy do najwcześniej pojawiających się owadów wiosennych. Niekiedy wykazywana jest na południu Polski już w połowie lub w końcu marca. Powodem napisania monografii poświęconej A. plumipes jest bardzo szybki zanik tego gatunku oraz zebranie w ciągu wielu lat badań szeregu ważnych informacji odnoszących się do bionomii, gniazdowania, chowu i użytkowania, które mogą przysłużyć się jego ochronie.
Przełomem w stosowanych dotychczas za granicą praktykach hodowlanych, a zarazem polskim osiągnięciem jest opracowanie metody chowu pszczół porobnicowatych w blokach ziemnych, zespolonych w siedliskach wielowarstwowych. Taki sposób ekspozycji gniazd pozwala na tworzenie przenośnych kolonii i wykorzystanie Porobnicy włochatki do zapylania roślin uprawianych w gospodarstwach rolniczych i ogrodach przydomowych, utrzymywanych metodami ekologicznymi, a także do konserwacji obszarów cennych z uwagi na walory przyrodnicze i krajobrazowe. Wysoki stopień poznania różnych aspektów jej życia, a także opracowanie rozwiązań technicznych ułatwiających prace hodowlane, obniżających koszty chowu i gwarantujących wysoki stopień zasiedlenia eksponowanego materiału gniazdowego, będzie dla czytelników bodźcem motywującym do zainteresowania się tym gatunkiem. Może być również zachętą do wykorzystania doświadczeń wynikłych z chowu Porobnicy włochatki, do rozwoju metod ochrony innych gatunków pszczół rzadko występujących i zagrożonych wyginięciem.