Krajobraz postrzegany jest powszechnie jako szczególny rodzaj dobra społecznego. W ostatnich dziesięcioleciach zauważalny jest ogromny spadek poziomu kwiecistości obszarów rolniczych oraz terenów publicznych. Kierunki rozwoju technik produkcji w rolnictwie i leśnictwie oraz zmiany w sposobie zagospodarowania gruntów rolnych i siedzib ludzkich przyspieszyły proces transformacji krajobrazów obszarów wiejskich. Współczesne rolnictwo jest powszechnie krytykowane za całkowicie oderwanie od najlepszych wzorców gospodarki tradycyjnej.
W wielu krajach (Austria, Francja, Finlandia, Rumunia) „buduje” się nowoczesną wieś nie zapominając o sposobach gospodarowania w przeszłości. Powszechnie uznaje się, że głównym kierunkiem, w którym istnieją największe możliwości kontynuacji tradycyjnych rozwiązań jest rolnictwo zrównoważone (ekologiczne, biologiczne, organiczne). Nawiązanie do tradycji stwarza w tym przypadku szansę na zachowanie ciągłości procesów przyrodniczych i kulturowych.