Oceniane podczas dzisiejszego spotkania wnioski dotyczyły następujących produktów: blachorzy, nadwiślańskiego ogórka konserwowego z Kanny, chleba żytniego gruszowskiego, zolipskich pirogów, strojcowskich zawijoków z ziemniaków oraz rosołu polskiego.
Blachorze
Blachorze należą do wyrobów piekarniczych. Produkowane są z surowców takich jak: mąka, soda, kwaśne mleko, jajka, pochodzących od rolników z gminy Mędrzechów. Specyficzny smak blachorzy nadaje im metoda wypieku: wprost na „blasze”. Ten sposób pieczenia powoduje, że blochorze są miejscami lekko zarumienione, chrupiące, a jednocześnie ich skórka pozostaje elastyczna. Wspaniale smakują same, podawane na ciepło wprost z blachy lub z dodatkiem mleka, dżemu lub masła.
Nadwiślański ogórek konserwowy z Kanny
Jest zaliczany do wyrobów z przetworzonych warzyw z zastosowaną zalewą octową. Odmiana ogórków jest od lat szczególnie dobierana – muszą być one kruche i delikatne. Ogórki konserwowe mają zdecydowany smak i zapach, dominuje nuta octowo-czosnkowa, która jest delikatnie kwaśna i lekko słodka. Zalewa jest bladożółta i klarowna, a zapach użytych przypraw dopełnia całości smaku.
Chleb żytni gruszowski
Tradycyjny chleb żytni gruszowski charakteryzuje się lekko kwaśnym zapachem wynikającym z naturalnego zakwasu, na jakim jest wypiekany. Miąższ ma dość zwarty i posiada piękny beżowy kolor. Od innych chlebów żytnich wyróżnia go dodana do pieczenia maślanka, dzięki której chleb żytni gruszowski ma wyjątkowy delikatny smak i odpowiednią wilgotność. Do wypieku chleba nie używane są polepszacze ani barwniki, dzięki czemu zachowuje długo swoją świeżość.
Zolipskie pirogi
Pierwszy etapem ich przygotowania jest odpowiednie sporządzenie farszu, w skład którego wchodzi między innymi słodka podsmażana kapusta oraz kiełbasa wiejska wraz z przyprawami. Drugi etap to przygotowanie odpowiednio wyrobionego i elastycznego ciasta. Specyficzny smak i zapach, potrawa ta zawdzięcza kiełbasie wiejskiej, która znajduje się w farszu. Pierogi wyróżnia ręczne sklejanie i wykonywana podczas sklejania falbanka. Po ugotowaniu, a przed podaniem, pierogi są omaszczane podsmażaną cebulką.
Strojcowskie zawijoki z ziemniaków
Jest to potrawa wykonana z produktów, które dostępne były w każdym gospodarstwie domowym: kapusty, ziemniaków, cebuli, czosnku, jaj, masła, grysiku, bułki tartej, a także smakowitego kiełbaśnika – półproduktu, który powstaje podczas bicia świni i jest wekowany a nie owijany w jelita, grzybów zbieranych w okolicznych lasach oraz soli i pieprzu do smaku. Wyglądem zawijoki przypominają gołąbki z farszem. Strojcanie nazwali je zawijokami ponieważ odpowiadały ich tradycji zawijania w obgotowany liść kapusty nadzienia z surowych ziemniaków. Farsz wykonuje się z surowych startych ziemniaków i dodaje się do nich podduszone grzybki i cebulkę, jajka, grysik i bułkę tartą do zagęszczenia masy oraz tradycyjny kiełbaśnik, na końcu sól i pieprz do smaku. Powstałym farszem nadziewane są pojedyncze liście obgotowanej kapusty i formuje się zawijoki. Gotowe układa się w żeliwnym garze i piecze w piekarniku. Najlepiej smakują podane z sosem grzybowym.
Rosół Polski
W 1682 roku na zamku w Wiśniczu rezydujący tam kuchmistrz Stanisław Czerniecki napisał pierwszą polską książkę kucharską w której pierwszą pozycję zajmuje rosół polski. Do dnia dzisiejszego gospodynie z terenu Lokalnej Grupy Działania „Dolina Raby” gotują tę zupę metodą przedstawioną przez Stanisława Czernieckiego, korzystając tylko z naturalnych, domowych składników, mięs i warzyw.
