Ignacy Pinkas należy do najwybitniejszych artystów malarzy wywodzących się z Jasła. Urodził się w Jaśle 12 grudnia 1888 r. Tutaj uczęszczał do szkoły realnej. W 1906 roku rodzina Pinkasa przeniosła się do Krakowa. W tym czasie przyszły artysta opuścił dom rodzinny i zaczął utrzymywać się pracując dorywczo jako aktor teatru amatorskiego, ekspedient oraz kreślarz.
Za pieniądze uzyskane za portret cesarza Franciszka Józefa I, namalowany do poczekalni dworca kolejowego w Krakowie, zapisuje się na studia w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiuje tam przez kilka lat pod kierunkiem grafika Stanisława Dębickiego i malarza Jacka Malczewskiego.
W 1914 roku wstępuje ochotniczo do Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego, gdzie służy aż do roku 1918 w 1 pułku artylerii I Brygady Legionów. Służbę w legionach kończy w stopniu sierżanta. Za udział w walkach odznaczony zostaje Krzyżem Walecznych.
W swojej twórczości malarskiej Pinkas preferował portret i malarstwo pejzażowe. Szczególnie lubił uwieczniać na swoich obrazach architekturę Krakowa, Wilna, Lwowa i Pragi Czeskiej. Malował też sceny rodzajowe z okresu pobytu w legionach a także kwiaty.
W ostatnim okresie życia często przebywał nad Bałtykiem. Malował wtedy nadmorskie pejzaże oraz sceny z rybakami. Swoje prace prezentował na kilku wystawach, m.in. w Krakowie, Wilnie, Pradze Czeskiej i Lwowie. Oprócz malarstwa uprawiał także grafikę. W 1929 wydał tekę litografii pt. „Wilno”, a w roku 1934 pt. „Kraków”.
Po jego śmierci w 1935 roku, całą spuścizną artystyczną Ignacego Pinkasa opiekowała się jego pasierbica - Maria Wolna z Krakowa. W 1996 roku przekazała ją w darze do zbiorów Muzeum Regionalnego w Jaśle. Aktualnie kolekcja prac Ignacego Pinkasa, znajdujące się w zbiorach Muzeum Regionalnego w Jaśle należy do największych w Polsce. Liczy ona ponad około 200 obrazów, ponad 500 rysunków, dwie teki litografii oraz dokumenty i fotografie związane z życiem artysty.
