– Ogromne znacznie przemysłów kreatywnych dla rozwoju gospodarczego, również Małopolski, wynika przede wszystkim ze specyficznych cech charakteryzujących ten sektor. Należą do nich: wielokulturowość i angażowanie potencjału drzemiącego w naszym społeczeństwie. – mówił wicemarszałek Roman Ciepiela. – Dla regionu o takim charakterze i potencjale jak Małopolska rzeczą fundamentalną jest śledzenie tendencji i wspieranie rozwoju przemysłów kreatywnych jako źródła innowacyjności, rozwoju nowych technologii, a co za tym idzie, tworzenia nowych miejsc pracy. Jest to warunek rozwoju regionu, a także budowania jego pozycji, nie tylko w Polsce, ale i na świecie. – dodał.
W Regionalnej Strategii Innowacji Województwa Małopolskiego 2014-2020 – wyznaczającej kierunki rozwoju w obszarze innowacji, dizajnowi, przemysłom kreatywnym oraz czasu wolnego zaplanowano:
• powstanie Centrum Kreatywności i Dizajnu, które pozwoli na integrację działań w regionie, wykorzystanie jego bogactwa kulturowego. W celu realizacji tego projektu zostało powołane konsorcjum utworzone przez cztery wyższe uczelnie Krakowa. Są to Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Akademia Górniczo- Hutnicza, Politechnika Krakowska oraz Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie (pełniący rolę koordynatora);
• wdrożenie M-bonu – przeznaczonego m.in. na nabycie przez przedsiębiorstwo usługi w zakresie wzornictwa przemysłowego; stworzenie warunków, dla podmiotów zajmujących się działalnością kreatywną m.in. poprzez wsparcie rozwoju klastrów w tym obszarze.
Globalizacja rynków wymusza poszukiwanie w firmach czynników, których wykorzystanie pozwoli na uzyskanie przewagi konkurencyjnej. Dizajn stanowi relatywnie tanie narzędzie nie tylko wyróżnienia się na tle konkurencji, ale również pozwala zaoferować klientom wyższą wartość dodaną sprzedawanych produktów. Rola dizajnu wykracza poza korzyści stosujących go firm, wynikające z wyższego zysku ze sprzedaży produktów i usług oraz oszczędności zużycia materiałów w procesie produkcji. Chodzi w tym przypadku o jakość życia związaną ze stosowaniem zasad ergonomii, tworzenie materialnego dziedzictwa w wymiarze kulturowym czy też zmniejszenie kosztów utylizacji produktów poprzez uwzględnienie tego faktu już na etapie projektowania.
(abag)
